Μαθήματα Ζωής.......17/11/2009

=====================================================

Κάποτε έκανα ασκήσεις υπομονής με καραμέλες.
Τώρα απλά κάνω υπομονή να σε συναντήσω... Μαθήματα ζωής.

=====================================================

Μαγνήτης......17/11/2009

=============================================================

Μου ήταν δύσκολο να φανταστώ όταν σε πρωτοείδα την τεράστια δύναμη που έκρυβες μέσα σου. Δεν αναφέρομαι σε σωματική ή πνευματικη δύναμη, αλλά σε εκείνη και μόνο που καταφέρνει να μαγνητίζει τη σκέψη μου αποκλειστικά σε σένα τους τελευταίους τρεις μήνες.

Όσο περισσότερο κοντά σου έρχομαι, τόσο μεγαλύτερη γίνεται αυτή η δύναμη...
Αναρωτιέμαι πόσος καιρός θα χρειαστεί για να σ' αγγίξω...

=============================================================

Τάσεις φυγής ΙΙ... 15/10/2008

==========================

Ασυνείδητες τάσεις φυγής, απόρροια μπερδεμένης ζωής,
σε έχουν ζώσει...
Μπερδεύεις τελευταία το δρόμο επιστροφής,
νομίζεις από αφηρημάδα.
'Ενας μαγνήτης σε έλκει αντίθετα,
ενώ εσύ αγνοείς και εκπλήσσεσαι όταν συνέρχεσαι..
Επιθυμίες ανεκπλήρωτες και όνειρα ξεχασμένα
σε ένα τάφο ζωής επικίνδυνης.
Ποια μέρα θα ναι αυτή που δεν θα επιστρέψεις άραγε,
χαμένος σε εκείνη την πραγματικότητα
που σε κρατάει μακριά από εδώ...
Πες μου μονάχα αν πρέπει να χαρώ,
αν είναι άλλος ο τελικός προορισμός σου..
Αν όλο αυτό ήταν μονάχα ένα πέρασμα
σύντομο και οδυνηρό και για τους δυο..
Να θυμάσαι πως ό,τι είσαι αγαπώ..
Ακόμη και αν αυτό σε πάρει μακριά μου...


=============================

Εγώ και αυτός ο εαυτός...15/10/2008

========================

Απόψε περιμένω να βραδιάσει,
να κρυφτώ στο σκοτάδι ελπίζω,
να χαθεί η ντροπή μου,
δεν αντέχω άλλο να τη ζω..


Σκέψεις ανεκδιήγητες και λάθη,
πάθη στο πέπλο της νύχτας να τυλίξω
κι έπειτα σε πολυάμπαρο σεντούκι
να κλειδώσω...


Ένας διπλός εαυτός,
ένας παντελώς άγνωστος,
αυτός κοιμάται πλάι μου..


Ό,τι γνωρίζω είναι αυτές οι λέξεις,
σκέψεις άλλων,
τρίτων χαρακτηρισμοί, σιωπής μηνύματα.


Κουβάρι μπερδεμένο και μυστήριο,
κόμποι παντού δεμένοι,
στα πόδια μου, στα χέρια μου, στον άλλον,
δύο πνίγουν...


Σκόνταψε από τους δυο κάποιος,
ποιος δε γνωρίζω,
μικρής πραγματικότητας προσγείωση,
λήθη και αλήθεια.


Ένας ορθός και άλλος χαμένος,
μένος και θλίψη και στους δυο,
απόγνωση,
αδιέξοδο ατέλειωτο δίχως λύτρωση.


Κουβάρι μπερδεμένο και άλυτο,
κι εγώ να βρω αναζητώ το "σπιτικό" μου,
ψυχή μου μόνη και άστεγη,
περιπλανόμενη ψυχή μου...

========================

Παιχνίδι, μάγια και έρωτας...05/10/2008

==================================

Κίτρινο σεληνόφως που χαράζει πορεία
τρεμάμενη αντανάκλαση τους φωτός
παιχνιδιάρικη αντανάκλαση του μυαλού
θάλασσα σαγήνη και πνεύμα που υπνοβατεί
να φτάσει κοντά σου...


Ελευθέρωσε το από τα μάγια σου
πες στα νερά σου να σταματήσουν
να ρέουν προς το σεληνόφως
εκεί όπου παρασύρουν το σαστισμένο
από την ομορφιά της στιγμής μυαλό...


Σταμάτησε να είναι παιχνίδι πια...
Θα τον πνίξεις...

=====================

18 Οκτωβρίου 2007....18/10/07

===================

Στο σπίτι μπαίνει το παιδί
παντού φωνάζει να ακουστεί
"παππού" εδώ, "παππού" εκεί
μα εκείνος μήτε να φανεί.


'Εφυγε απόψε πριν να βγει
ο ήλιος, να φωτίσει η γη,
"παπππού πως ξέχασες να πεις
στερνή καλήμέρα στο παιδί..."


Στο δώμα σου τα πράγματα
όλα είναι ποστασμένα
στο ράντζο, όχι ανάκατα
στο πλάι διπλωμένα.


"Παππού τα ξέχασες, θα ρθεις
πάλι να τα μαζέψεις"
και στο εγγόνι μην ξεχνάς
να πεις άλλες δυο λέξεις.


Δυο μέρες σε περίμενε
κι έκλαιγε το καημένο
τα πράγματα σου ετοίμασε
και ένα χαρτι γραμμένο
με λέξεις ανομολόγητες από βράδυ περασμένο.

====================

Θαλασσα, βοτσαλο, πριγκιπισσα κ αστρα…05/06/08

=================================


Τροχαδην να φτασω αποψε στην παραλια
Μακρια από θορυβο κ φασαρια
Προσκεφαλο αμμο κ σεντονι τη θαλασσα
Ονειρα και βοτσαλα στο σκοταδι τα χαλασα

Αστερια μετραω με ματια κλειστα
Γρυλοι τζιτζικια τραγουδουν ψιθιριστα
Η αρμυρα μυρισε κ εφερε φρεσκο
Γοργονα μου αποψε για σε θα σαλεψω

Πλεχτηκε η κομη σου στα δαχτυλα μου
Μη σε πονεσω φοβαμαι καρδια μου
Δεν θα προβαλω αντισταση παμε
Ταξιδι επικινδυνο μαζι ξεκιναμε

Με το φιλι σου μοναχα θα κολυμπω
Ανασα δεν εχω αλλα δεν θα πνιγω
Σωτηριο είναι το αγκαλιασμα σου
Αλλα βαρκες και μουτσους θελω μακρια σου

Ποσες φοβιες προδοσιας με εχουν ζωσει
Πριγκιπισσα, θελω την ψυχη της να δωσει
Ανασα για ανασα μου και βυθους παλατια
Θαλασσα, βοτσαλο, πριγκιπισσα κ αστρα…

==================================

Σε σενα...08/07/07

=================================

Κάνω μια σκέψη, γράφω μια λέξη
Φτιάχνω ένα στίχο, όνειρο με ήχο
Σε σένα μιλάω γιατί σ αγαπάω
Κ εσύ δε θέλεις να με ακούσεις ξανά

Αντί περιστέρι, μια νότα σου στέλνω
Από σταθμό ραδιοφώνου που τυχαία ακούς
Τους στίχους τους ξέρεις
Σιγανά ψιθυρίζεις τα λόγια αυτά

Και σκέφτεσαι άκου, γνωστά από κάπου
Λόγια κρυμμένα σε χρόνια παλιά
Θολές οι εικόνες μακρινές αναμνήσεις
Συρτάρι που ψάχνεις στιγμές να ξαναζήσεις

Μια πόρτα κλειστή μια άλλη ζωή
Μια άλλη γυναίκα που τώρα έχει χαθεί
Μάτια δακρυσμένα, αντίο ξεχασμένα
Χάδια που χάθηκαν σε σεντόνια φθαρμένα

Τραγούδι παράκληση σε σένα αφιερώνω
Το συρτάρι άσε για λίγο ανοιχτό
Κι εγώ σου υπόσχομαι πως τρόπο θα βρώ
Να κάνω το όνειρο ξανά ζωντανό

===============================

Η θάλασσα μάνα...30/08/07

==========================

Θάλασσα δίχως αύριο
Και ξαστεριά χαμένη
Στην πλώρη σαν εκάθησα
Σκούνα ανεμοδαρμένη

Σκέψη διόλου δεν πρόλαβα
Φαμίλια ξεχασμένη
Μόνο να βρω πως θα σωθώ
μανούλα μου καημένη

Κι έγερνε το σκαρί ζερβά
Στο πρόσωπό μου αρμύρα
Ξάφνου να πέσω να πνιγώ
Προτού με εβρει η μοίρα

Άγγελος θα με κράτησε
Από θάλασσας μένος
Και τρέχω στο ξάρτι να δεθώ
Οδυσσέας ξεμυαλισμένος

Τυχερός δε στάθηκα
μπροστά μου καταιγίδα
να σου το ξάρτι σπάει στα δυο
ωχ αδερφέ μου πήδα

Δε σ ακουγα αδερφούλα μου
Μη φύγεις για τα ξένα
Μα δίχως παρά δεν ημπορώ
Να σε παντρέψω εσένα

Τυχερός δε στάθηκα
Από μωρό ολοένα
Με αναστησες, με θέριεψες
Και να σου η θάλασσα μάνα

=======================

Ασφυξια...09/06/08

================================

Σε κάποιας ξεχασμένης πολιτείας τους υπονόμους, ανάμεσα σε ποντίκια, σκουπίδια και βρωμερές μυρωδιές, μέσα στο σκοτάδι και την ασφυξία...

Εκεί θέλω να βρεθώ!

Ξέρεις γιατι; Θα είναι πολύ καλύτερα από την κοινωνία των ανθρώπων...
Ξέρεις γιατί; Είναι όλα αληθινά....χωρίς αυταπάτες...χάλια όλα αλλά αληθινά...

Σιχάθηκα την κοινωνία των ανθρώπων...

Ξέρεις γιατί; Γιατί είναι όλα χαλια και δεν αφήνουν το μυαλό μου να το δει...
Είναι όλοι ποντίκια ντυμένοι με όμορφα υφάσματα...
Είναι όλα σκουπίδια σε εντυπωσιακά περιτυλιγματα...
Είναι όλες βρωμερές μυρωδιές πασαλειμένες με αρώματα ακριβά..
Είναι σκοτάδι κρυμμένο πίσω από το φως...

Είναι ασφυξία!
Νομίζω ότι αναπνέω αλλα στην πραγματικότητα πνίγομαι...
"Τρέξε να σωθείς στους υπονόμους..."

===============================================

Τάσεις φυγής... 28/08/07

28/08/07

Καράβι ελπίδας μακριά ταξιδεύει,

Με εικόνες παράξενες ανθρώπους μαγεύει.

Εικόνες θολές, μακριά απ’ την αλήθεια,

Εικόνες που ζούμε σε παραμύθια.

Καράβι αταξίδευτο μαζί σου γυρεύω,

Έναν τόπο που ήδη μπορώ και αγναντεύω.

Τόπο γεμάτο λουλούδια και φως

Όπου έμοιαζε λίγο η ζωή να ναι αλλιώς.

Λιμάνι γυρεύω να σταματήσω ,

Φουρτούνες μεγάλες άλλο μη ζήσω

Να είναι απάνεμο, να είναι καλό,

Και η θάλασσα σεντόνι να μοιάζει εδώ…..

Με αγάπη πολύχρωμη, αγάπη μοιραία,

Αγάπη που στόλιζε τα πάντα ωραία.

Αγάπη βασιλεύει στον τόπο εκείνο,

Αγάπη που μαγεύει εμένα και εκείνο.

Όρμος της φύσης θα ήθελα να ναι,

Στενοχώρια και θλίψη μακριά να κρατάνε.

Κολλάνε στη σκούνα, βότσαλο και άμμος,

Κι ενώνουν με χρόνια αφρό και βάθος……..

Τώρα κατάλαβες καλό μου καράβι,

Που θέλω να βρίσκομαι το επόμενο βράδυ.

Στην άκρη της θάλασσας θα σε προσμένω,

Το ταξίδι να ναι εύκολο και όχι ξένο.

Φουρτούνες και αέρηδες θα σταματήσουν

Επιθυμία βαθιά θα ακολουθήσουν.

Το φόβο να διώξουν απόψε μακάρι,

Για πυξίδα μονάχα ολόγιομο φεγγάρι

Με πρύμνη, καράβι, θα μπεις να με αφήσεις,

Εικόνα και θύμηση να μην κρατήσεις,

Κάβο μη δέσεις καθόλου εδώ,

Κι εγώ με πλάτη θα σε χαιρετώ.

Κι ήθελα έπειτα καράβι να φύγεις,

Χάρτη επιστροφής ποτέ μην ανοίγεις,

Να μείνω για πάντα στον τόπο αυτό

Κι εσύ να μη φέρεις κανένα εδώ.

Σκοτάδι και λήθη να κρύψει για πάντα,

Μέρη γνωστά και παλιά συμβάντα,

Κι ο θεός ανίκανο να με καταστήσει

Να φτιάξω καράβι που θα γυρίσει.

Καράβι μου, κι αν ρθουν να ρωτήσουν,

Που πήγα, πού είμαι ποτέ μη γνωρίσουν.

Μικρό μυστικό να μείνει αλλά,

Πες τους μονάχα πως είμαι καλά...