==================
Δεν μπορώ να θυμηθω απο ποτε εχω χαθει,
αν τα ματια ειναι τυφλα η η καρδια ειναι κλειστη.
Γονατιζω καθε τοσο να αγγιξω τη σιωπη,
φοβαμαι παντα μη σκονταψω σε λακουβα νοερη.
Μυρισα τειχη να ορθωνονται, γευτηκα ηχους σκοτεινους,
τρεμά τα βηματα μου, αβεβαια, περιπλανιεμαι σε οδους.
Κανενα γυρω δεν συναντησα, κι ομως ακουσα πολλους,
κι αναρωτηθηκα μοναχος αν κι εγω ειμαι σαν αυτους.
Ειναι το διαβα μου ατελειωτο και η αγωνια μου υστερει,
η προσμονη μου μολις ματωσε και ψαχνω την επιστροφη.
Ροτα χωρις κατευθυνση, πυξιδα αναποδη, μιση,
το μονοπατι μου ιδιο και ομοιο, μα δεν μπορει, θα χω χαθει.
========================
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου